فا

ساعت ی ربع ب دوازده ب یاد فا افتادم
با ی آهنگ
«لا لای لای لای عزیزم
لالای دار و ندارم
...»
بعد از دقیقا ۷۸ روز و بیست و یک ساعت ک رسما نیست؛ امشب دلش تنگمه ک یادش ت ذهنمه
.
_رفتی و نونی چ بم کردی
ب روز هیچ مسلمونی نیایه ای حال و روز مو_
.
هر روز بعد پیاده روی میرفتم سر مزارش
بهش سر میزدم
تک و توک میشد روزی ک نبینمش
ولی الان نزدیک سه ماهه ک نیست
یادمه ب روز رفتنش
تنها دلخوشیم اینه ک ثانیه ای تنهاش نذاشتم
آمبولانس
اورژانس سرپایی
جدا کردن دستگاه ها و بردن ب سردخونه
(دو روز بعد) تحویل جسد از سردخونه به پزشک قانونی
پزشک قانونی
غسالخونه
موقع شستنش و غسل دادنش بودم و کمک کردم
وقتی ک آوردنش خونشون
وقتی ک میذاشتنش تو قبر
وقتی ک رو خاکش دراز کشیدم و دیگه حتی نبود که ببینمش حتی با چشم بسته

الانم ب اشک و گریه
مثال خواهرم بود حتی نزدیک تر
چ بگویم ک چ بر من گذشت...
.
.
.
ننوشتم رفتنش رو تو وبم
ننوشتم انگار ک آماده نبودم
یا شاید هنوز باور نکرده بودم
یعنی چی ک نیست؟
کجاست ک نیست؟
من ک میدونم روحش حوالی من پرسه میزنه
گاهی وقتا با نجی حرف میزنم ،ب بغل دستم اشاره میکنم میگم فاطی همینجا نشسته کنارمونه
داره میبینه و میفهمه ک از نبودش داغونیم
میبینه ک یادش نمیره از یاد
خیلی سخت بوده و هست تحمل خونه ای ک هر لحظه ت تنهاییام باهام نشسته بود همینجا ت همین خونه
خودش رفت ولی حرفاش و عکساش و خاطره هاش موند
و ب دل من موند اون بغل و بوسه ای ک دفع آخر دیدنش اون کرد و من نکردم؛ ب جای جواب بوسه اش همون شب روی گونه اش، چند روز قبل سنگ سرد قبرش رو بوسیدم
هیچ بوسه ای رو بی جواب نذارین ک ب دل من مهر داغش موند ک نکردم.
بغض دارم
فردا میرم بازم
دلم میخواد ی کم دراز بکشم کنارش شاید آروم گرفتم
شد ۰۰:۰۰
ساعت صفر اشک و یاد فا:)

(آسمونی شدنش ساعت ۳ بامداد ۲۱ ام مهرماه ۱۴۰۱)